HOMMAGE A PHILIPPE LAMBERT, MON AMI SMOOTH ONE

C'est avec une très grande tristesse que j'ai appris le décès de mon ami compositeur Philippe Lambert, connu sous le nom d'artiste de Smooth One.

Philippe Lambert. Alias Smooth one. Paris le, 29 novembre 2010. © Schlomoff

 

Philippe se battait depuis plusieurs mois contre un méchant cancer. Il est parti hier à 15:30, à Paris. Toutes mes pensées vont à sa famille.

Pour accompagner la lecture de cet hommage, vous pouvez écoutez, ci-dessous, la musique originale, composée par Philippe, à l'occasion de mon exposition "L'atelier Schlomoff, 100 portraits et plus si affinités" à Monaco, 2012. Cette musique faisait partie de mon installation de "chambre sténopé" au sein de cette exposition.

Philippe a composé la musique de la plus part de mes films sténopé :

"NEW YORK ZERO ZERO" 2005

https://vimeo.com/68617665

"AMSTERDAM RECONSTRUCTION" 2007

https://vimeo.com/56864557

"HENRI PLAAT" 2010

https://vimeo.com/83153708

"LE PILANDROUN 2012

https://vimeo.com/127394391

"MAARTEN BRINKMAN" 2016

https://vimeo.com/164680975

"ILJA" 2016

https://vimeo.com/203115074

 

Philippe était aussi le compagnon de toutes mes aventures filmiques pour "CHANEL". C'est à lui que je demandais de m'aider pour réaliser ces projets fous de films pour les expositions CHANEL. Je n'avais pas besoin d'un assistant, j'avais besoin d'un complice de cette folie indissociable de chaque projet. L'humour et la bonne humeur étaient notre moteur, notre stimulant. Je garde, aujourd'hui, tellement de bons souvenirs de cette amitié, qu'il me semble toujours là, avec son petit regard pince sans rire, qu'il affiche sur son portrait...

Voici des liens pour découvrir, ou écouter, sa musique.

https://smoothone.bandcamp.com/?fbclid=IwAR0SSCzNlLSnaneBpWWJ3rQfKqW-wme19u2oDTJ9ZB48wVeXOOlwuSdYB5s

https://music.apple.com/us/album/new-york-z%C3%A9ro-z%C3%A9ro/208853073

https://music.apple.com/us/album/four-tracks-ep/212562344

Aussi sa page Facebook

https://www.facebook.com/SmoothOneSuperflux/?ref=page_internal

 

Englih text

It is with great sadness that I learned of the death of my friend composer Philippe Lambert, known by the artist name of Smooth One.

Philippe had been fighting for several months against a nasty cancer. He left yesterday at 3:30 pm, in Paris. All my thoughts are with his family.

To accompany the reading of this tribute, you can listen, below, to the 
original music, composed by Philippe, on the occasion of my exhibition 
"L'atelier Schlomoff, 100 portraits et plus si affinités" in Monaco, 2012. 
This music was part of my "pinhole camera" installation in this exhibition.




Philippe composed the music for most of my pinhole films:

"NEW YORK ZERO ZERO" 2005

https://vimeo.com/68617665

"AMSTERDAM RECONSTRUCTION" 2007

https://vimeo.com/56864557

"HENRI PLAAT" 2010

https://vimeo.com/83153708

"LE PILANDROUN 2012

https://vimeo.com/127394391

"MAARTEN BRINKMAN" 2016

https://vimeo.com/164680975

"ILJA" 2016

https://vimeo.com/203115074

But, Philippe was also the companion of all my film adventures for "CHANEL". 
It is to him that I asked to help me to make these crazy projects of films for the 
CHANEL exhibitions, I did not need an assistant, I needed an accomplice of this 
madness inseparable from each project. 
Humor and good humor were our driving force, our stimulus. 
Today, I have so many good memories of this friendship, that it still seems to me 
there, with his little tongue-in-cheek glance that we can see in his portrait ...

More info about Philippe and his music :

https://smoothone.bandcamp.com/?fbclid=IwAR0SSCzNlLSnaneBpWWJ3rQfKqW-wme19u2oDTJ9ZB48wVeXOOlwuSdYB5s

https://music.apple.com/us/album/new-york-z%C3%A9ro-z%C3%A9ro/208853073

https://music.apple.com/us/album/four-tracks-ep/212562344

 Facebook

https://www.facebook.com/SmoothOneSuperflux/?ref=page_internal

 

 

 

 

 

ILJA

This 35 mm pinhole movie is a portrait of the Dutch poet Ilja Leonard Pfeijffer, filmed in Genoa, where he lives. For this film, Ilja translated and read in Italian one of his poem, "Idillys 26", from the collection "Idyllen", Amsterdam (De Arbeiderspers) 2015.
The pinhole camera plunges into a mysterious visit to the city guided by the poet...

Original music by Smooth One

ILJA (original version - italian - without translation) from JEROME SCHLOMOFF on Vimeo.

ORIGINAL DUTCH VERSION

26

Ik hang de druiven op. Ik giet de wijn erin.
Voorzichtig, een voor een vul ik ze met hun zin
die in de grond zal zingen waar ze in verdwijnen.
Ik plak het vlees aaneen tot dieren weer verschijnen
die loeiend uit het slachthuis naar de weide snellen,
waar zij steeds aaibaarder, steeds strakker in hun vellen,
de boterbloemen planten met hun gulle monden
en leven voor het stelpen van hun moeders wonden.
Met planken richt ik bomen op. Hun kruin zal ruisen
van vers ontbraden vogels die daar zingend druisen
om terug te kruipen in een rond en glimmend ei.
Ik repareer het venster met een zware kei,
bouw steden uit ruïnes met een paar kanonnen
die projectielen slikken met hun loop. Ontgonnen
gebieden maak ik onontgonnen. Verre landen
zie ik verlaten worden op hun blanke stranden
door reizigers die kruizen uit de aarde trekken
en op galjoenen achterwaarts voorgoed vertrekken,
gezogen door de wind, gebrand om te vergeten,
waardoor de wereld groeit met almaar minder weten.
En elke nacht ontwaak ik dronken van plezier
wanneer de feesten zijn waar wijn ontstaat en bier
uit gulle kelen die steeds helderder gaan praten
totdat ik in het middaglicht door volle straten
met knipperende ogen naar mijn huis toe loop
en brak en misselijk ga slapen in de hoop
dat gisteren opnieuw een mooie dag zal zijn
voor vrolijk braken van miljoenen liters wijn.
Ik ben bevoorrecht. Dat besef ik heel erg goed.
Waar mensen moeten, is er weinig wat ik moet.
Ze stoppen drollen terug in baby’s. Elke dag
gaan zij verplicht naar winkels om een groot bedrag
aan euro’s af te halen. En er zijn geen banen
om al dat geld aan uit te geven. Onderdanen
van de productiemaatschappij zijn zij. Maar blij
ben ik dat ik mijn passie volgen kan en vrij
ben om mijn eigen poëzie met wit te schrijven,
met een vasthoudendheid die zeker zal beklijven
nauwkeurig over alle zwarte letters heen
totdat er niets meer staat, geen twijfels meer en geen
verdriet. Hondsmoeilijk is het. Soms doe ik niet meer
dan zes of zeven regels op een dag. Ik leer
om te doseren. Af en toe lukt het heel goed.
Dan straalt het ongeschonden wit mij tegemoet
als blanke pagina waar alles kan gebeuren.
En zo precies, mijn lief, tracht ik je zoete geuren
te snuiten uit mijn neus, je handen terug te draaien
die als een koorts nog altijd op mijn slapen laaien.
Zoals ik vruchten maak uit stukgekookte borden
en traag stroomopwaarts drijven de barbaarse horden,
zoals ik liederen met toetsen kan verstommen
en schitterende steden bouw met zware bommen,
zo wou ik dat ik jou pas morgen had ontmoet
en alles wat ooit fout ging, ging dan zeker goed.

 

ENGLISH TRANSLATION

26
I’ll hang up the grapes, I’ll pour in the wine,
until they’re brimming and tingling on the vine,
they’ll sink singing into the soil and disappear.
I’ll stick the fleshy meat back on until cows reappear
that rush lowing from slaughterhouse to pastures wide,                        
growing ever cuddlier and plumper beneath their hides,                      
they will replant daisies with their generous maws,
and live only to staunch their mothers’ sores.
I’ll use planks to reconstruct trees. Their crowns will sigh
with freshly unroasted birds on boughs, whereby
they’ll crawl back into eggs so perfectly round and white.
I’ll repair shattered windows using rocks to smite,
turn ruins into cities shooting cannonballs,
while gun’s barrels swallow bullets from old city walls.
I will un-mine the mines. And far-off foreign realms
will be abandoned to beaches spotted from the helms
of the ships of travelers who pull crosses from the ground
and sail backwards on galleons ever homeward bound,
drawn along by strong winds, burned to nothingness,
and you know, the world grows, as it learns less and less.
Now every night I awake punch drunk with pleasure
at parties where red wine is produced at leisure,
beer gushes from throats, and words become sweet,
until I stroll those busy streets in the midday heat,
my eyes blinking awake as I go home without moping,
where, queasy and broken, I go to sleep hoping
that yesterday’s yesterday will be yet again fine,
another day for spewing liters and liters of wine.
I am highly privileged, I am very much aware,
so little to do all day, while other people bear
the burden of putting the shit back in babies.
They’re forced to go to the shops and fetch crazy
amounts of fresh-minted dosh. There aren’t enough jobs
to spend that money on. They are the underdogs
of our production society. But as for me, I am content
to pursue my passions, to rewrite and re-invent
my poetry all day long, a black not white obsession
with a dedication sure to leave a lasting impression,
carefully going over those printed letters one by one
until there’s nothing left and everything has gone,
no sorrow, no doubt. It’s a pig. Sometimes I do less
than six or seven lines a day. I try to avoid excess
that way, sometimes I manage to my satisfaction.
But then the virgin white springs back into action,
a blank page upon which anything can fall short.
And it’s just the same, my love, as trying to snort
your sweet smells out of my nose and dismiss now
your hands that rested like a fever upon my brow,
the way I craft luscious fruits from potted jams,
and barbarian hordes drift upstream like lambs.
It’s like the way I can silence songs with music
and build beautiful cities using modified Uzis,
just like I believe if only I had met you tomorrow night,
everything that has gone wrong would go right.

© Translation: 2016, Michele Hutchison
First published on Poetry International, 2016

 

 

"MAARTEN BRINKMAN" - Thread Sketch

« MAARTEN BRINKMAN » - Thread Sketch
DIRECTOR JEROME SCHLOMOFF
35mm PINHOLE MOVIE
B&W
MUSIC BY SMOOTH ONE http://www.lesuperflux.com/
YEAR OF THE FINAL PRODUCTION 2016_AMSTERDAM
DURATION 02':38"
(Text English version)

This film is a portrait of the artist Maarten Brinkman. It was shot on the 5th of May 2014.
The film shows Maarten Brinkman working in my atelier. He is installing one of the ephemeral art works that is going to be part of the exhibition "thread sketch". The exhibition took place on the 10th and 11th of May 2014 in my atelier, Lijnbaansgracht 66 Amsterdam.

MAARTEN BRINKMAN from JEROME SCHLOMOFF on Vimeo.

 

"ILJA" / World Premiere / Stichting Ruimtevaart Den Haag

"ILJA"

World Premiere
This 35 mm pinhole movie is a portrait of the Dutch poet Ilja Leonard Pfeijffer, filmed in Genoa, where he lives. For this film, Ilja translated and read in Italian one of his poem, "Idillys 26", from the collection "Idyllen", Amsterdam (De Arbeiderspers) 2015.

The pinhole camera plunges into a mysterious visit to the city guided by the poet...
Music composed by Smooth One
Distribution EYE

PROGRAM

SUPER B

De liefde voor celluloid

Donderdag 2 maart 2017
Zaal open om 19.30 uur, aanvang voorstelling 20.30 uur
Entree € 5,00

Stichting Ruimtevaart
Hoge Zand 42
2512 EM Den Haag

Hotel Forum en mnge, twee films van Arianne Olthaar, vragen zich in nauwe samenhang af wat er nu eerder was, de maquette of het gebouw, en welk van die twee het meest echt is. Julien Doigny greep voor zijn hedendaagse filmkroniek Basja underground naar super8, het materiaal bij uitstek voor de thuisfilmer. Bespiegelingen van Fernando Pessoa inspireerden Lichun Tseng bij haar evocatieve verbeelding in The captured light of an instant, terwijl Ilja Leonard Pfeijffer in Ilja zijn stem geeft aan de door Jérome Schlomoff met zijn pinholecamera geschoten beelden van Genua. Vanzelfsprekend en verrassend, want geworteld in de traditie, maar eigentijds bewerkt, is in duister zwart-wit Le macaour van Roman Ermolaev. Eveneens in zwart-wit, en grof van korrel, is Quintal, waarmee Bernardo Zanotta zich schatplichtig toont aan Glauber Rocha, de leidende figuur achter de Braziliaanse cinema novo in de jaren zestig van de vorige eeuw. Naast het beklemmende van de laatste twee films is er ook het pure plezier in de textuur van het filmmateriaal, zoals in Audition van Esther Urlus; of het vrolijke dadaïsme van Haar borsten popten als puisten. Verantwoordelijk voor dat dadaïsme is Carlijn Fransen, die ook tekent voor De eenzame eenheid, een reeks absurdistische tableaux vivants, met een hofdrol voor de kleur geel en de maker zelf, die qua dead pan Buster Keaton naar de kroon steekt. Na het sprankelende juweel Elegie, stortte Julia Kaiser zich op het melodrama Afscheid van Han, een onwaarschijnlijke symbiose van acteurs van vlees en bloed met poppen, welke laatste weigeren om net echt te worden en dus zichzelf blijven.

Wat hebben voornoemde films nu gemeen? Eigenlijk heel weinig, behalve dat zij, hoewel veelal digitaal afgewerkt, (grotendeels) zijn opgenomen op analoog (8, 16, 35mm) celluloid filmmateriaal. Dat deze liefde voor celluloid niets te doen hoeft te hebben met bedenkelijke nostalgie of met – erger nog – sektarisme mag blijken uit deze aflevering van Te gast bij Ruimtevaart, die werd samengesteld door Super B en Frank Bruinsma met dank aan Anna Abrahams en Nico Bunnik.

Stichting Ruimtevaart
Hoge Zand 42
2512 EM Den Haag

[e-mail]
www.stichting-ruimtevaart.nl

Stichting Ruimtevaart · Hoge Zand 42 · Den Haag, Zh 2512 EM · Netherlands

Biennale d'Art Contemporain d'Anglet 2013 - Films sténopé

La nouvelle édition de la Biennale d’art contemporain d’Anglet se tiendra du 25 mai au 1er septembre 2013. Cette jeune Biennale a pour enjeu de proposer à des artistes contemporains de prendre possession du paysage singulier de la ville d’Anglet, station balnéaire du littoral basque. Cet été, une dizaine d’artistes et un collectif vont investir la ville en partageant leurs créations artistiques avec le public local et estival. Un appel du large, une invitation à se projeter dans un ailleurs.

Didier Arnaudet.

Proposition Biennale 2013
Galerie Georges Pompidou - Bibliothèque municipale
tous les jours 10h-12h et 14h-18h

images extraites des films sténopé : "new york zéro zéro" & "Amsterdam reconstruction"

Fragiliser notre certitude à voir le réel

Faire des films avec des moyens techniques archaïques, comme le sténopé, consiste à spéculer sur les aberrations technologiques pour s’emparer de la poésie qui s’en dégage et parier sur un nouveau langage constitué d’images fragiles affectant la mémoire, au point que le réel n’est plus tout à fait reconnaissable. Face à ce manque d’identification, l’imaginaire se met en marche et le visiteur devient acteur de sa propre lecture de ce flux d’images qui lui parvient, aujourd’hui, d’un temps ancien. Jérôme Schlomoff profite de l’architecture du lieu d’exposition - un manège octogonal sous chapiteau - pour projeter simultanément une sélection de films sur les huit murs. Ces images archaïques produisent une perception poétique du réel, et s’opposent au brouillage opéré par les images hautement technologiques qui envahissent tout par leurs mises en boucle et banalisent le réel par leur répétition rebondissante.

Installation, projection simultanée sur 8 murs des films sténopé :

"new york zéro zéro" & "Amsterdam reconstruction" et de divres séquences de films sténopé.

Musique SMOOTH ONE

Lien pour voir la vidéo de travail de l'installation

http://vimeo.com/67135014