Maarten Brinkman will be my guest in my atelier for an event during the weekend of May 10-11, 2014.
I offered to Maarten to make an ephemeral installation, which will be presented to the public during this weekend.
In preparation of this event, Marteen installed this first artwork
OPENING :
Saturday, May 10, 2014 from 12:00 to 19:00
Opened on Sunday 11 same time
LABEL IMPATIENCE - HET ATELIER – JEROME SCHLOMOFF
LIJNBAANSGRACHT 66 - 1015 GV - AMSTERDAM
www.maartenbrinkman.nl
www.schlomoff.com
Info about Maarten Brinkman
I too sometimes feel uneasy about my art.
My work is about wonder, surprise. As a child I could endlessly assort grains of sand by colour and spend the whole day at it. As adults we have put everything in pigeon-holes. What is important and what is not. A tree immediately ends up in box ‘tree’, and so you don’t really look at the tree anymore. Snow is white, and if you look properly you see that it can also be pink,grey or yellow. To see something that way you must let go of your established ideas and go and look
Wonder or surprise I evoke especially by using everyday materials and simple techniques. The viewer should really be able to make it himself.
When does something become art? How many holes do you have to cut in a sheet of paper, or how must you hang up a branch, or place a stone. With a small intervention you can suddenly change something ordinary into something quite different, I am still amazed by this. In fact I am always searching for the turning-point - the moment when a stroke on a piece of paper changes into a bird. That is the point where people can step into their imaginary world.
The lure of material and technique is constantly lying in wait, for they both have the tendency to come to the fore front and to suppress the story by doing so.
Sometimes that simplification and the searching for that one point leads to ‘meagre’ art. I don’t always feel comfortable with it, it tends towards confrontation. But that is how it will have to be.
----------------------------------------------------------------------------------------------------
Ik voel me zelf ook wel eens ongemakkelijk bij mijn kunst.
Mijn werk gaat over verwondering. Als kind kon ik eindeloos zandkorreltjes op kleur leggen en daar de hele dag in opgaan. Als volwassene hebben we alles in hokjes gestopt. Wat belangrijk is en wat niet. Een boom komt onmiddellijk in het vakje boom en daardoor kijk je niet meer echt naar de boom. Sneeuw is wit, maar als je goed kijkt zie je dat het ook roze, grijs of geel kan zijn. Om zoiets te zien moet je vaststaande ideeën loslaten en gaan kijken.
Verwondering roep ik vooral op met alledaagse materialen en eenvoudige technieken. De toeschouwer zou eigenlijk in staat moeten zijn om het zelf te kunnen maken.
Wanneer wordt iets kunst? Hoeveel gaten moet je knippen in een vel papier, of hoe moet je een tak ophangen of een steen neerleggen. Met een kleine ingreep verander je iets gewoons plotseling in iets heel anders, Ik verbaas me daar nog steeds over.
Eigenlijk ben ik altijd op zoek naar het omslagpunt – het moment waarop een streepje op papier verandert in een vogel. Dat is het punt waarop mensen in hun verbeeldingswereld kunnen stappen.
De verleiding van materiaal en techniek ligt constant op de loer, want ze hebben beide de neiging om op de voorgrond te willen treden en daarbij het verhaal weg te drukken.
Soms leidt die versimpeling en dat zoekende naar dat ene punt tot ‘karige’ kunst. Ik voel me daar niet altijd prettig bij, het heeft de neiging tot confronteren. Maar dat moet dan maar zo zijn.
www.maartenbrinkman.nl
